Lejący się z nieba żar zaczyna irytować. Kolejna impreza z grupą znajomych? Nie, zdecydowanie wolisz tego wieczoru Netflixa. Turnus mija, a ja niczyja - myślisz wracając z wakacji w Turcji. I znów pusty portfel. Bo dzieci przejadły pół twojej pensji na wakacjach w Kołobrzegu. Miało być pięknie. A wyszło jak zwykle. 

Obiad. Schabowy. Z panierką czy bez? Film. Ale jaki? Herbata? A może kawa? Lepiej jednak ta herbata. Chyba zdrowiej. Ale czy na pewno? Spódnica, sukienka, czy spodnie? Iść w te góry? Czy lepiej nad morze? A nad morzem to drogo. I zimno. Czy mnie stać? Rachunek chyba niezapłacony. Właśnie, gaz! Gdzie ten gaz? I gdzie ta kurtka? Nad morzem wieje. A jak mnie przewieje?

Będę zawsze dostępny. Na Teamsach i na Facebooku. Będę zostawał po godzinach. I jadł lunch w pośpiechu. Nawet podczas urlopu nie odłożę laptopa. Bo na awans trzeba sobie zapracować. Będę sypiał po cztery godziny. I pił hektolitry kawy. Będę pracował. Do śmierci.

Żyjemy szybko. Beznamiętnie. Bez zastanowienia. Bez chwili oddechu. Mamy zadania, które odhaczamy w terminarzu; spotkania, które trzeba odbębnić. Jemy z pudełek. Często zimne posiłki. Muzyki słuchamy. Ale tylko po to, by być w miarę na bieżąco. I ćwiczymy. Nie dla siebie, tylko dla lajków na Instagramie. W dzisiejszym świecie mamy coraz mniej czasu na to, by naprawdę odczuwać. Mimo wielu terminarzy, w tabletach, smartfonach, zegarkach, tak naprawdę żyjemy w permanentnym rozgardiaszu i gonitwie. Co więc zrobić, by w tym wszechobecnym pędzie znaleźć choć tę jedną przeżywaną bez pośpiechu chwilę? - Niech ta chwila stanie się naszym ulubionym rytuałem. Stałym punktem w grafiku. Punktem, na który czekamy dzień, tydzień czy miesiąc - mówią psychologowie.

Zbliżenie trwa zazwyczaj około kilku minut. W zasadzie bez finiszu, bo jak oddać się rozkoszy, gdy za ścianą śpi dwójka dzieci? Już nawet nie chodzicie przy sobie nago. Bo ty wstydzisz się tej niewidocznej praktycznie fałdki, a on pokochał nową bawełnianą pidżamę od swojej mamy. Jedyna, prawdziwa bliskość na jaką macie czas to buziak. Za zrobione do pracy kanapki. Czy w takich warunkach jest szansa na to, że znów poczujecie do siebie chemię? Że w waszym łóżku (lub na kuchennym blacie) będziecie codziennie przeżywać swój „pierwszy raz”?

To już siedemnasty dzień bez słońca. Do tego – pod nogami trzeszczy piach, a nie obiecany w prognozie śnieg. Miała być zima stulecia, a jest coś w rodzaju niekończącej się jesieni. Nie masz już nawet ochoty na Netflixa, popcorn i ulubioną książkę. I te postanowienia noworoczne. Te same, które były niezwykle ambitne, a skończyły się w momencie zakupu karnetu na siłownie. Zimowa chandra, zwana sezonową depresją, dotyka coraz więcej osób. Szacuje się, że co dziesiąty z nas ma w tym czasie obniżony nastrój. Jest jednak kilka sposobów na to, by mimo niesprzyjających warunków, wprowadzić się w lepszy mood. I jakoś dotrwać do tej wiosny.

W nocy przewracasz się z boku na bok. Nie możesz zasnąć. Nudzi cię ulubiony film; masz ochotę na miskę chipsów, którą następnie zagryziesz czekoladowym batonikiem. Irytuje cię koleżanka z pracy, szef i sąsiadka, która za głośno powiedziała dziś w windzie „dzień dobry”. Jesienna chandra, zwana sezonową depresją, z roku na rok dotyka coraz więcej osób. Szacuje się, że co dziesiąty z nas ma w tym czasie obniżony nastrój. Co więc zrobić, by wprowadzić się w nieco weselszy mood? - Chandrze na pewno nie można się poddać. A jesień mimo wielu niedogodności może być fantastycznym czasem - mówią specjaliści.

Kinowy seans przerywa gonitwa myśli. O kredycie, o pracy, o pierwszej randce. Sprzed dwóch dekad. W pracy jednego maila piszesz pół godziny. Bo ktoś stuka długopisem. Gdzieś parzy się kawa. Zapominasz o urodzinach; nie wiesz na którą umówiłeś się do lekarza. Problemy z brakiem koncentracji dotykają coraz więcej osób. Nie potrafimy się skupić; otaczamy się rozpraszaczami. - Odłóżmy więc telefon; sięgnijmy po CBD - radzą specjaliści.

Regularny sen, stałe pory posiłków, osiem godzin pracy i sześćdziesiąt minut aktywności fizycznej. Codziennie. Na taki idealny plan dnia może pozwolić sobie wyłącznie robot. W końcu w normalnym życiu nie mamy czasu na takie uporządkowanie. Jemy za mało, śpimy za krótko, ciągle scrollujemy Instagrama. Tymczasem zegar biologiczny tyka, a nasze działanie w wiecznym pośpiechu może skończyć się m.in. chorobą. Jak więc wypracować rytm dobowy? I czy naprawdę pewna powtarzalność może przyczynić się do dłuższego i lepszego życia?