Redukuje stres. I daje poczucie równowagi. Zarówno w ciele jak i umyśle. Wycisza. Ale jednocześnie wzmacnia mięśnie. Poprawia koncentrację. I uczy – bycia tu i teraz. Joga, bo o niej mowa, to dziś dla wielu osób szansa na krótką przerwę w permanentnej gonitwie. Za pracą, miłością czy autobusem. Jakie jeszcze korzyści może nieść ta chwila wyciszenia na macie? – Codzienna praktyka daje mi zestaw narzędzi do tego, aby czuć się stabilnie, spokojnie, ufać swojej sprawczości i angażować się w działanie – mówi Justyna Traczyk, nauczycielka jogi z wieloletnim stażem.

Ich głowy płoną od nadmiaru pomysłów. Bujają w obłokach. Wchodzą w słowo swoim rozmówcą i notorycznie gubią kluczyki do auta. Kochają nowe zajawki. Są wybuchowi, ale często też towarzyszy im niepokój. Na przykład w takiej kolejce. Stać i czekać, istny koszmar. W towarzystwie grają pierwsze skrzypce. A potem muszą to odchorować; leżąc dwa dni pod kocem. Bo dorośli z ADHD kochają eksploatowanie się. Przez cały czas balansują na granicy swojej wytrzymałości; muszą być super wydajni lub super zmęczeni. Nic pomiędzy. 

Na mecie czeka na ciebie piękne życie, gdzie cieszy cię zwykły wiatr we włosach. 4 lutego, w Światowy Dzień Walki z Rakiem, chcemy podzielić się z wami historią Żanety, której udało się pokonać nowotwór. I choć jak sama podkreśla, ta choroba zostawia ślad, to dziś kocha każdą swoją bliznę - i tę na ciele i tę na sercu. - Onkopacjenci są naznaczeni jak Harry Potter. Ale też jak Harry kochamy magię życia. Życia, które nadal na nas czeka - mówi nam Żaneta.

Lejący się z nieba żar zaczyna irytować. Kolejna impreza z grupą znajomych? Nie, zdecydowanie wolisz tego wieczoru Netflixa. Turnus mija, a ja niczyja - myślisz wracając z wakacji w Turcji. I znów pusty portfel. Bo dzieci przejadły pół twojej pensji na wakacjach w Kołobrzegu. Miało być pięknie. A wyszło jak zwykle. 

Obiad. Schabowy. Z panierką czy bez? Film. Ale jaki? Herbata? A może kawa? Lepiej jednak ta herbata. Chyba zdrowiej. Ale czy na pewno? Spódnica, sukienka, czy spodnie? Iść w te góry? Czy lepiej nad morze? A nad morzem to drogo. I zimno. Czy mnie stać? Rachunek chyba niezapłacony. Właśnie, gaz! Gdzie ten gaz? I gdzie ta kurtka? Nad morzem wieje. A jak mnie przewieje?

Będę zawsze dostępny. Na Teamsach i na Facebooku. Będę zostawał po godzinach. I jadł lunch w pośpiechu. Nawet podczas urlopu nie odłożę laptopa. Bo na awans trzeba sobie zapracować. Będę sypiał po cztery godziny. I pił hektolitry kawy. Będę pracował. Do śmierci.

Żyjemy szybko. Beznamiętnie. Bez zastanowienia. Bez chwili oddechu. Mamy zadania, które odhaczamy w terminarzu; spotkania, które trzeba odbębnić. Jemy z pudełek. Często zimne posiłki. Muzyki słuchamy. Ale tylko po to, by być w miarę na bieżąco. I ćwiczymy. Nie dla siebie, tylko dla lajków na Instagramie. W dzisiejszym świecie mamy coraz mniej czasu na to, by naprawdę odczuwać. Mimo wielu terminarzy, w tabletach, smartfonach, zegarkach, tak naprawdę żyjemy w permanentnym rozgardiaszu i gonitwie. Co więc zrobić, by w tym wszechobecnym pędzie znaleźć choć tę jedną przeżywaną bez pośpiechu chwilę? - Niech ta chwila stanie się naszym ulubionym rytuałem. Stałym punktem w grafiku. Punktem, na który czekamy dzień, tydzień czy miesiąc - mówią psychologowie.

Zbliżenie trwa zazwyczaj około kilku minut. W zasadzie bez finiszu, bo jak oddać się rozkoszy, gdy za ścianą śpi dwójka dzieci? Już nawet nie chodzicie przy sobie nago. Bo ty wstydzisz się tej niewidocznej praktycznie fałdki, a on pokochał nową bawełnianą pidżamę od swojej mamy. Jedyna, prawdziwa bliskość na jaką macie czas to buziak. Za zrobione do pracy kanapki. Czy w takich warunkach jest szansa na to, że znów poczujecie do siebie chemię? Że w waszym łóżku (lub na kuchennym blacie) będziecie codziennie przeżywać swój „pierwszy raz”?

To już siedemnasty dzień bez słońca. Do tego – pod nogami trzeszczy piach, a nie obiecany w prognozie śnieg. Miała być zima stulecia, a jest coś w rodzaju niekończącej się jesieni. Nie masz już nawet ochoty na Netflixa, popcorn i ulubioną książkę. I te postanowienia noworoczne. Te same, które były niezwykle ambitne, a skończyły się w momencie zakupu karnetu na siłownie. Zimowa chandra, zwana sezonową depresją, dotyka coraz więcej osób. Szacuje się, że co dziesiąty z nas ma w tym czasie obniżony nastrój. Jest jednak kilka sposobów na to, by mimo niesprzyjających warunków, wprowadzić się w lepszy mood. I jakoś dotrwać do tej wiosny.